Panorama...
door Lex Koetzier & Rob van der Bijl

Een panoramische impressie van Nederlandse Light Rail. Het eerste nieuwe na-oorlogse systeem, waarvan de bouw is gestart in 1975. Acht jaar later werd de eerste fase geopend. En nu (1999), korte tijd voordat het systeem zich uitbreidt en tegelijkertijd een grote beurt krijgt, staat LRA op de brug van het Amsterdam-Rijnkanaal, en ziet: Light Rail Landschap pur sang.
Wanneer de rails begint te zingen nadert binnen enkele seconden een tram uit de richting van Nieuwegein. Enigszins gekanteld rijdt de tram met een niet geringe vaart door de bocht, tegelijkertijd klimmend naar de stalen brug over het Amsterdam-Rijnkanaal. Dit is echt een SNELtram, maar, om nostalgische redenen toegerust met romantische fluit die stamt uit het lang vervlogen tijdperk van de Blauwe Tram. De brug trilt nog na als onze tram zich verder in de richting van de stad Utrecht spoedt. De rust keert weer en de toeschouwer krijgt de kans om zijn blik te verruimen. Een boot vaart bedaard onder de brug door, terwijl in de verte het geruis van autosnelwegen merkbaar wordt. Hier zijn we in een ambigue, overgangswereld. Trams, boten en auto's pásseren slechts deze semi-stedelijke zone langs het Amsterdam-Rijnkanaal die de Utrechtse wijk Kanaleneiland scheidt van het uitgestrekte suburbia van Nieuwegein en verder. Er is noch een tramhalte, noch een ligplaats. En de auto's in de omgeving blijven in beweging. Toch is dit ongelijkvloerse kruispunt van tram en boot geen non-plaats, maar een favoriete plek. Het staal van de rails en het water van het kanaal vormen de basis van een echt landschap, waarin de bouten van de brug mooi afsteken tegen het vage silhouet van autosnelwegen, bedrijfsterreinen en sombere woningbouw uit de jaren zestig. Het is een plek om bij stil te staan: om rond te kunnen kijken. En te luisteren, want de rails begint weer te zingen. Er komt een tram uit Utrecht.

Mail LRA uw vragen en commentaar.